martes, 16 de febrero de 2010

Ajedrez

(Poema de ''Retrato de una extraña realidad". Escrito en el 2006.)

Mil ojos
en cada movimiento que hago
buscan cualquier error
para sacarme del juego

El miedo no me deja avanzar
y me obliga a cambiar de rumbo

Aquí no hay buenos ni malos
sólo los que quieren ganar.
Sobrevivir. Respirar.

No saben que sólo son piezas del destino

Pero esa jugada ya me es conocida
y sé como contrarrestarla
cómo mover aquellas piezas
y poner el juego a mi favor.

3 comentarios:

Poeta745 dijo...

No pienso que haya sido una etapa de tu vida, pienso que es tu talento latente.

RiMas EscAsAS!! dijo...

y pUeS no se SaB mUcHaS vEcEs sI El DsTino vA d PrIsA O dSpAcIo...pEro Lo Q sI SaBemoS Es Q La PrOxIma vEz StArA PrEcIsAmEnT dE nUeStRo lAdo,xq X sTo Es Q Ya PrDimOs AlGuNa vEz St JuEgO...st PoEma Es PaRt D lA hIsToRiA... n_n!!!

RiMas EscAsAS!! dijo...

SperArE el PoSt d El DiA d HoY..PrObArAs Lo Q tIeNeS q PrObAR??!!

WeNo Q lA pAsES bIeN...y pUeS dIaS cOmO hOy t ReCuErdAn Xq eREs KiEn "ERES"...cDt